ती दोघं...

बावरलेल्या त्या प्रियेने,
त्याच्या मुखचंद्राकडे पाहीले,
चांदणी बनुन ह्रदयपुष्प,
चंद्राच्या पायी वाहीले....

त्याने ही तिचे मुखकमल,
त्याच्या ओंजळीत भरुन घेतले,
चंद्र बनुन प्रितीचे दान,
चांदणीच्या ओटीत घातले....

चंद्र चांदणीचे मनोमिलन,
त्यांनी अनिमिष नेत्रांनी पाहीले,
गुंफताच त्यांचे हात हाती,
श्वास श्वासातच गुंतुन राहीले....

त्या अनोळखी पायवाटेवर,
दोघांची पावले एकत्र उमटली,
त्या अंधार्‍या माळरानात ही,
चांदणी रात्र प्रगटली....
चांदणी रात्र प्रगटली....

नंदू