बळीराजा

लई दीसांनी आभाळात,
काळे ढग दिसाया लागले,
बळीराजा बी लई आनंदला,
त्याचे हात जीमीन कसाया लागले....

पाऊस बघाया त्याचे,
डोळे आतुर झाले,
पर ते ढग त्याच्या,
नशीबावरच फितुर झाले....

ढग आले तसे निघुन बी गेले,
आभाळ बी वांझोटे दिसाया लागले,
क्षणभरच आनंदलेल्या त्या डोळ्यांतुन,
विझलेले दोन अश्रु बरसाया लागले....

दीसा मागुन दीस काळवंडले,
दुष्काळाने त्याचा हातच छाटला,
त्याची विस्कटलेली अवस्था बघुन,
सुकलेल्या शेताचा बी उर फाटला....

नंदू