मोहोळ...

ह्रदयाचं पुस्तक तुझ्या,
मी पुन्हा पुन्हा होतं वाचलं,
प्रत्येक पानावर आठवणींचं,
मोहोळ होतं साचलं.....

केवड्याचं फुल होतं सुकलं जरी,
आठवणींचा दरवळ होता कायम,
गुलाबाचे काटे काहीसे मृदु भासले,
विरह वेदनांनीच अधिक होतं बोचलं.....

तु पाठमोरी जात असताना,
मी वेड्यागत पहात बसलो,
माझ्याच फाटक्या नशीबावर,
उद्वीग्न पणे होतो हसलो.....

आता विरहाचीच साथ होती,
लोचनी वेदनांची बरसात होती,
विदिर्ण ह्रदय माझं,
मरण्या आधीच होतं खचलं.....

नंदू