आताशा....

आताशा रेशनच्या रांगेत,
रोजच मी दिसत आहे,
गावचं शिवार कसं,
पावसा शिवाय नासत आहे,
हे सगळं आता आठवलं की,
कळकट्ट बाहीने आसवं,
माझी मीच पुसत आहे....

आताशा हातावर पोट ठेऊन,
जगतोय मी कसाबसा,
लहानग्यांचा भुकेने,
व्याकुळ झालाय घसा,
खोलवर झालेली,
जखम माझ्या अंतरीची,
आता मात्र चांगलीच,
ठसठसत आहे....

आताशा रोजगाराची माझी,
रोजचीच पडते भ्रांत आहे,
वरवर दाखवत असलो,
शांत शांत तरी ही,
आतुन मात्र कमालीचा,
अशांत आहे,
वेदनेला बाजुला सारावं,
म्हटलं तरी ही,
वेदनाच आताशा,
माझ्यावर रुसत आहे....

आताशा मायबाप माझ्या वाटेकडं,
डोळे लावुन बसलेत,
डोळ्यासंग आता हातपाय,
बी दोघांचे ही थकलेत,
आता तर रोजच माझ्या,
सपनात ते सगळं येतं,
आताशा ते शिवार बी,
माझ्या ह्या दुर्दशेवर,
म्लान पणे हसत आहे....

नंदू