एक लहानसे तारु

महा सागरातले,
एक लहानसे तारु,
वार्‍यासंगे लागलेय,
इतस्ततः फिरु,
शिडाने ही फिरवलीय,
पाठ त्याच्याकडे,
वादळातली झुंज,
त्याची झालीय सुरु....

पेलवेनासे झालेय,
ओझे सागराचे,
अंगावर झेलत घाव,
मुजोर लाटांचे,
लडखडत,हेलपाटत,
कसेबसे तरी,
स्वतःलाच पाण्यावर,
लागलेय सावरु....

बिचार्‍याचा चेहरा,
कसा रडवेला झालाय,
नांगराचा फाळ देखील,
लटपटु लागलाय,
ओळखीची गलबतं सुद्धा,
अनोळखी भासली,
मदती साठी आता,
कसं कुणाला पुकारु....

आकाशातले तारे,
आता मिनमिनु लागले,
थंडगार वारे आता,
अंगास झोंबु लागले,
आठवण येऊ लागली,
बंदरात पहुडलेल्यांची,
बिचार्‍याच्या डोळ्यांत,
पाणी येऊ लागलं भरु....

रात्रभर त्याच्या,
डोळ्यास नव्हता डोळा,
घरच्यांच्या आठवणीने,
दाटून येई गळा,
अचानक लागला,
दिसु त्यास किनारा,
आनंदानं बेभान झालं,
जसं उधानलेलं वारु....

रात्रभर महाकाय लाटांशी,
झुंजार पणे लढत,
मालवाहू जहाजांतून,
कशीबशी वाट काढत,
गुपचुप बंदरात जाऊन,
शांत उभं राहीलं,
बंदरातुन शिडहोडीची,
हाक ऐकु आली.....
रात्रभर कोठे होतास...?
बर्‍या बोलाने सांगशील,
का पाठीत धपाटा मारु....???

नंदू