कधी तु....

कधी तु.....
वीज बनुन कोसळतेस,
कधी तु.....
पावसाच्या थेंबांतुन गळतेस,
कधी तु.....
अश्रु बनुन ओघळतेस,
कधी तु.....
आठवणींत येऊन छळतेस,

कधी तु.....
भासतेस पौर्णिमेच्या चांदण्यांत,
कधी तु.....
असतेस अंगठीच्या कोंदणात,
कधी तु.....
दिसतेस तुळशी वृंदावनात,
कधी तु.....
हसतेस मंद हवेसारखी कुंद वनात,

कधी तु.....
प्राजक्त बनुन अंगणात,
कधी तु.....
प्रारब्ध म्हणून प्राक्तनात,
कधी तु.....
गहिवरलेल्या भावनांत,
कधी तु.....
निरागस बछड्यांच्या रिंगणात,

तु.. तु.. तु आणि तु,
तुझा तीळ,तुझी शीळ,
तुझी खळी,जशी चाफेकळी,
तुझे भुरभुरणारे केस,लावती वार्‍याशी रेस,
सारे सारे कसे आपले वाटु लागलेत....

कधी पुस्तकाच्या पानात,
कधी घनदाट रानात,
कधी आवखळ वार्‍यात,
कधी खळाळणार्‍या झर्‍यांत,
अन आताशा तर स्वप्नांत सुद्धा,
मला वरचेवर भेटु लागलेत....

कधी तरी तु मला भेटशील,
कधी तरी पराग कणांत असशील,
कधी माझ्या प्रित चौकटीत बसशील,
का,नेहमी सारखीच स्वतःवर रुसशील...?
तुझ्या कडे असेल ही ह्याचे उत्तर,
पण मी मात्र निशब्द अन निरुत्तर....

नंदू