"श्रावण" बरसणारा....

वळणा वळणाची,
वाट काढीत,
नदी ही सागराकडे,
पळु लागली,
वर मेघ "मल्हार"
गाऊ लागले,
तशी पावसाची पावले,
अलगद धरणीकडे,
वळु लागली....

गार वारा खट्याळपणे,
झुलणार्‍या पानांशी,
झोंबु लागला,
मग तृणपात ही,
पावसाच्या थेंबाशी,
मनसोक्त खेळु लागली....

मधुनच पावसाची एक,
जोरदार सर आली,
अन मग,
एका मागोमाग एक,
आठवणींची माळ,
आपसुकच डोळ्यांतुन,
गळु लागली....

ती पावसाची आठवण,
ती अंतरीची साठवण,
भावनांच्या भाऊगर्दीत,
त्याच्या ह्रदयालाच,
छळु लागली....

ओल्या चिंब ह्रदयानेच,
मग त्याची पावले ही,
तिला शोधण्यासाठी त्या,
बरसणार्‍या श्रावणसरींकडे,
वळु लागली....

बरसणारा तो श्रावण ही,
काहीसा लाजुन चुर्र झाला,
आताशा नजरेची परिभाषा,
त्या बरसणार्‍या श्रावणाला ही,
कळु लागली....

नंदू