Wednesday, August 10, 2011

श्रावण सरी...

पाहीला ना...
श्रावणातला तो मनसोक्त,
बरसणारा पाऊस,
की मन ही म्हणतं माझं,
ए वेड्या...इतका हळवा नको होऊस....

पाहीली ना...
श्रावण सरींमध्ये आनंदलेली,
ती पाने,फुले,पशु अन पक्षी,
मन कसं म्हणतं माझं...पहा,
निसर्गाने कोरलेली धरेच्या,
मनावरली सुंदर हिरवी नक्षी....

पाहीला ना...
पिसारा फुलवत नाचणारा,
तो रोमांचित मोर,
मन कसं होऊन जातं माझं,
नवथर तरूणी सारखं भाव विभोर....

पाहीले ना...
डोंगरांच्या कुशीतुन झुळुझुळु,
वाहात जाणारे अवखळ झरे,
मन कसं म्हणतं माझं.. बघ,
जणु काही पट्टीचे गवय्ये,
मेघ मल्हार गाणारे....

पाहीली ना...
तुझी आकृति श्रावणात,
पावसाचे तुषार अंगावर झेलणारी,
मन लगेच म्हणतं माझं... बघ,
जशी अल्लड,अवखळ सरीता,
सागराच्या बाहुपाशात विरघळणारी....

आठवले ना आता ते सारे,
तुझ्या सोबतीनं घालवलेले,
प्रितीने ओथंबलेले क्षण,
काहीसं गहिवरुन येतं गं,
त्या श्रावणात बरसणार्‍या,
पावसाला पण....

पाहतो ना...
आता ही त्या बरसणार्‍या,
उन्मुक्त श्रावण सरी,
मन हळुवारपणे म्हणतं माझं,
डोळ्यांना पाझरु देऊ नकोस,
बाबा,आता तरी....












नंदू

No comments:

Post a Comment