Sunday, March 6, 2011

एक नटखट कविता

तो म्हणाला,
थोडा वेळ अशीच,
बसुन रहा....
ती म्हणाली,
तुही माझ्या डोळ्यांत,
थोडे हसुन पहा....

तो म्हणाला,
मला तुझ्या डोळ्यांत,
चंद्र दिसतोय.....
ती म्हणाली,
तो तुला पाहुन,
थोडा लाजतोय.....

तो म्हणाला,
छट्ट... तो तुझ्या,
चेहर्‍याला भुललाय....
ती म्हणाली,
तेव्हाच तो माझ्या,
चेहर्‍याकडे कललाय....

तो म्हणाला,
तुझं आपलं बरंय,
चंद्र्सुद्धा तुझ्यावर,
प्रेम करतोय.....
ती म्हणाली,
चल चावट कुठला,
तो तर चांदणीच्या,
मागे पळतोय.....

तो म्हणाला,
ए,अशी जवळ,
ये ना.....
ती म्हणाली,
नको,कुणीतरी,
पाहील ना.....

तो म्हणाला,
अगं इथं आता,
कोण आपल्याला,
पहायला आलंय....
ती म्हणाली,
राजा,त्या सागराच्या,
मनात बघ कसं,
वादळ सुरु झालंय......

तो म्हणाला,
हा वारा बघ,
तुझ्या केसांत,
भुरभुर फिरतोय....
ती म्हणाली,
त्याच्या स्पर्शाने,
माझा जीव,
कसा हुरहुरतोय.....

तो म्हणाला,
ही वाळु तुझ्या,
उघड्या पायांना,
किस्स करतेय....
ती म्हणाली,
ती आपल्या,
लाडक्या सागराला,
मिस्स करतेय......

तो म्हणाला,
चल वेळ झाला,
आता निघु या....
ती म्हणाली,
थोडा वेळ,
सागर लाटांचा,
खेळ बघु या....

तीनं त्याच्या कडे,
लाजुन पहात म्हटलं,
ए,थोडा वेळ असाच,
बसुन रहा.....
त्यानंही तीला,
जवळ ओढत म्हटलं,
राणी..... तुही,
माझ्या डोळ्यांत,
थोडं हसुन पहा.....

नंदू

No comments:

Post a Comment